انشای جدید درباره ی کلاس های آنلاین برای دانش آموزان
به نام خدا انشای امروز کلاس های آ«لاین و مجاری
مدت هاست که به جای حضور در کلاس های پر شور و هیاهوی مدرسه مقابل گوشی موبایل می نشینم و به آموزش زنده ی معلم خود نگاه میکنم. سعی میکنم بوی نیمکت های کلاس را در ذهنم تداعی کنم و حضور معلمم را در قلبم حسن کنم. هیجان زنگ های تعطیل و حمله به سوی آب خوری ها و بوفه ی مدرسه … اما وقتی عمیق تر فکر می کنم سلامت خودم و خانواده ام خیلی مهم تر از این لذت هاست. انگار ماموریت سخت تر شده است، عشق به تدریس دو چندان است، ولی دوری و دلتنگی قلب‌ها را می‌فشرد و معلمان و دبیران، در دل این مشکلات در تلاشند تا همچون پزشکان و پرستاران خود را به خط مقدم برسانند و بر سر عهد خود بمانند و بی دریغ چراغ علم را به‌دست گرفته و راهنمای دانش‌آموزان خود باشند. حالا دیگر هیچ مادری از اینکه فرزندش ساعت‌ها سرش در گوشی است ناراحت نیست، چون برنامه کلاسی‌اشان آنلاین شده و می‌داند که فرزندش هرچه زودتر در کلاس درس حاضر شود، بیشتر می‌آموزد و این حضور مجازی در کنار هم‌کلاسی‌ها و معلمانشان شاید زمینه‌ای باشد تا اندکی از اضطراب و استرس این فضا را برای فرزندش بکاهد.
