از خطرات مصرف قرص خواب چه می دانی
اگر میخواهید از خوردن قرصهای خوابآور دست بکشید، با پزشک خود برای تنظیم برنامه کاهش دوزهای خود صحبت کنید. ترک یک شبه این قرصها خطرناک است. در این پست شما را با خطرات جدید برخی از داروهای خواب آور آشنا می کنیم 🙁 بی خطر ترین داروی خواب آور که در واقع همان هورمون خواب است ملاتونین است )
طبق یک تحقیق جدید، بیمارانی که زولپیدم مصرف میکردند، چهار بار بیشتر از افرادی که این قرص را مصرف نمیکردند، زمین میافتادند. سقوط کردن کاملا یک مشکل است. تمام بدن شما بر روی دو پا کاملا متعادل است. شما روی پاهای خود دارای حسگرهایی هستید که دائم مرکز ثقل بدن و جایی را که در آن هستید اندازهگیری میکنند. با مصرف داروهایی که این سیستم را خاموش میکنند مثل قرصهای خوابآور، خطر زمین افتادن برای شما بیشتر میشود. خصوصا این مساله را در مورد بیماران مسنتر باید جدی گرفت.
تحقیقات جدید نشان میدهد افرادی که انواع خاصی از قرص خواب را مصرف میکنند، ممکن است بعد از بیدار شدن هنوز به اندازه کافی مواد مخدر در خونشان وجود داشته باشد. همین مساله منجر به ایجاد اختلال در فعالیتهایی مانند رانندگی خواهد شد. برای جلوگیری از خوابآلودگی روز بعد، دستورالعملهای پزشک خود را دنبال و از مصرف قرصهای خوابآور مانند آمبی ین خودداری کنید، مگر اینکه حداقل هفت ساعت پس از مصرف ِآن را به خواب اختصاص دهید.
هنگامی که قرصهای خوابآور را در مدت زمان طولانی مصرف میکنید، بدن شما به مواد مخدر عادت میکند و دیگر دوزهای پایین اثر خود را از دست میدهد. اینجاست که برای داشتن یک خواب خوب، به دوزهای بالاتر و بالاتر نیاز پیدا میکنید. بالا بردن دوز مصرفی، نیز میتواند در هنگام خواب منجر به تنفس کُند و باعث مرگ شود. برای کاهش خطر ابتلا به این عوارض جانبی، قرصهای خوابآور را برای بیش از یک یا دو هفته مصرف نکنید.
همه ما در حین خواب مرتکب کارهای عجیب و غریب میشویم، اما بهخصوص با مصرف قرصهای بنزودیازپان، دچار عوارض جانبی مانند راه رفتن در خواب و اعتیاد به مواد مخدر میشویم. حتی ممکن است از خواب بیدار شویم و ندانیم کجا هستیم. در صورتی که دچار رفتارهای عجیب و غریب در حین خواب هستید، باید پیش از هرگونه تجویز قرص خوابآور توسط پزشکتان، او را از این موضوع مطلع کنید.
طبق یک تحقیق، افرادی که قرصهای خوابآور مصرف کردند در مقایسه با افرادی که آنها را مصرف نکرده بودند احتمال بیشتری برای مرگ یا ابتلا به سرطان داشتند. این لزوما بدان معنا نیست که این داروها قطعا عوارض جانبی منفی ایجاد میکنند. ولی برای درمان بیخوابی بهتر است به جای تجویز این نوع دارو از درمان رفتاری شناختی کمک گرفت که میتواند به تغییر الگوهای تفکری فرد بیخواب کمک کند.