ریز قوانین سلب حضانت فرزند از مادر یا پدر
طبق قانون حضانت ، حضانت کودک تا ۷ سالگی فقط با مادرش است و پس از آن ، دخترها تا ۹ سالگی و پسرها تا ۱۵ سالگی باید نزد پدر خود باشند . البته در صورت توافق می توانند حضانت را به یکدیگر به صورت قانونی بدهند. مثلا مادر در ازای بخشیدن مهریه خود حضانت همیشگی فرزندش را بگیرد . اما پس از مشخص شدن مسئله حضانت چگونه میتوان این حق را از مادر یا پدر سلب نمود. مثلا پدری که دخترش با مادرش زندگی میکند پس از ازدواج مادر و ایجاد شرایط نامناسب بخواهد حق حضانت را سلب کند. در این پست ریز قوانین سلب حضانت ذکر شده است.
مستندات قانونی مرتبط با سلب حضانت فرزند مشترک
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
شماره نظریه: ۷/۹۳/۰۴۵۷ شماره پرونده: ۹۳-۹/۳-۰۲۳۱ تاریخ نظریه: ۱۳۹۳/۰۲/۳۰
مرد و زن تبعه کشور افغانستان با رضایت خویش مبنی بر اینکه حضانت فرزندان کمتر از سن بلوغ و بالاتر از سن بلوغ اعم از دختر یا پسر با مادر باشد اقدام به طلاق نموده اند پس از مدتی زوج به دادگاه بدوی مراجعه و تقاضای سلب حضانت اطفال را نموده است. بفرمایید چنانچه به رای صادره اعتراض و پرونده در دادگاه تجدیدنظر مطرح شود دادگاه چه تکلیفی دارد؟
با توجه به فرض استعلام، مبنی بر افغانی بودن زوجین، اولاً- لازم به ذکر است که « حضانت» جزء احوال شخصیه نمی باشد. ثانیاً- با رسیدن طفل به سن بلوغ از تحت حضانت خارج می شود و با هر کدام از والدین که مایل باشد، می تواند زندگی کند. ثالثاً- با توجه به اینکه حسب استعلام، زوجین مزبور با توافق خویش حضانت فرزندان مشترک را به زوجه محول نموده و بر همین اساس اقدام به طلاق نموده اند، هرگاه زوج بر خلاف توافق خود، تقاضای سلب حضانت فرزندان را از مادر بنماید، اگر علت حادث و جدیدی برای سلب حضانت از زوجه عنوان نکرده باشد، با توجه به تعیین تکلیف این قضیه با توافق زوجین و لازم الوفا بودن توافق مزبور بر اساس ماده ۱۰ قانون مدنی، موضوع خواسته زوج محکوم به ردّ است.
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
شماره نظریه: ۷/۹۷/۷۶ شماره پرونده: ۹۶-۹/۳-۱۱۲۲ تاریخ نظریه: ۱۳۹۷/۰۱/۲۶
اولاً- عهده داری حضانت به معنای داشتن سلطه و اختیار تصمیم گیری در خصوص تربیت روحی و جسمی کودک است و مباشرت در خصوص رفع نیازهای روحی و جسمی از قبیل آموزش و تغذیه کودک توسط کسی که حضانت بر عهده اوست، الزامی نیست و سپردن طفل به دایه و سرپرست به مفهوم واگذاری حضانت نمی باشد.
ثانیاً- والدین نمی توانند مسئولیت ناشی از حضانت را از خود سلب یا حضانت را به غیر واگذار نمایند. ثالثاً- در فرضی که والدین اقدام به واگذاری کودک به غیر کرده باشند و این شخص از دادگاه درخواست کند تا حضانت کودک برابر قانون به وی واگذار شود، در صورتی که دادگاه احراز کند والدین صلاحیت لازم برای حضانت از فرزند خود را نداشته و مصلحت کودک در واگذاری حضانت او به متقاضی باشد، منعی برای اجابت درخواست وی با رعایت مقررات مربوط وجود ندارد.
