علائم کیست های آراکنوئید و درمان

بعضی به اشتباه گمان میکنند که کیست های آراکنوئید همان تومورهای مغزی هستند . خیر این نوع کیستها تومور محسوب نمی شوند و پر از آب هستند. اغلب آنها از بدو تولد در فرد وجود دارد و مادرزادی هستند. این کیست ها در بیشتر موارد نیازی به درمان ندارند و بی خطر هستند. کیست های آراکنوئید شامل مجموعه ای از مایعات، در داخل مایع مغزی نخاعی قرار دارند. توسط غشایی پوشانده شده و در بین حلزون و پیاماتر قرار گرفته اند. کیست های اولیه از ناهنجاری های مادرزادی به وجود می آیند. کیست های ثانویه هم کیست های ناهمگن هستند؛ که از ضربه به سر ظاهر می شوند. با اینکه در منطقه ی حساس بدن یعنی مغز، وجود دارند؛ اما خوش خیم هستند و تهدیدکننده برای زندگی محسوب نمی شوند.، آنها حدود ۱٪ از ضایعات گسترده داخل جمجمه را نشان می دهند. آنها از طریق انبساط می توانند بافت عصبی طبیعی را فشرده کرده و جریان مایع مغزی نخاعی را، مسدود کنند.
علائم کیست آراکنوئید:
برجستگی های قابل مشاهده از ناحیه سر یا ستون فقرات
سردرد
حالت تهوع و استفراغ
سرگیجه
بیحالی ، از جمله خستگی مفرط
تشنج
تأخیر در رشد
مسائل غدد درون ریز مانند شروع زودرس بلوغ.
مشکلات بینایی مانند کاهش میدان دید.
تکان دادن غیرارادی سر.
ماکروسفالی: در برخی از کودکان ، کیست آراکنوئید باعث بدشکلی برخی استخوان های جمجمه می شود، و در نتیجه سر به طور غیر طبیعی بزرگ می شود.
از دست دادن کنترل ادرار
افزایش فشار داخل جمجمه
کیست آراکنوئید چه مشکلاتی را به وجود می آورد؟در اکثر مواقع، عوارض کیست های آراکنوئید، بعد از آسیب دیدن کیست، به دلیل ضربه جزئی در سر، ایجاد می شوند. ضربه می تواند باعث نشت مایعات درون کیست به مناطق دیگر شود. رگ های خونی سطح کیست، پاره شده و به داخل کیست خونریزی می کنند. در نتیجه، باعث افزایش اندازه کیست می شوند. اما اگر رگ خونی در خارج کیست خونریزی کند مجموعه ای از خون (هماتوم) ایجاد می شود. در خونریزی داخلی یا خارجی کیست، در فرد علائم افزایش فشار داخل جمجمه و علائم فشرده سازی بافت عصبی مجاور، به وجود می آیند.
درمان :  بیشتر کیست ها به طور اتفاقی یافت می شوند و از نظر اندازه ثابت می مانند. در صورت عدم وجود علائم ، هیچ درمانی لازم نیست و افراد مبتلا به صورت دوره ای تحت نظر قرار می گیرند. در صورت بروز علائم ، کیست مورد ارزیابی مجدد قرار می گیرد. در مورد کیست های بسیار بزرگ در کودکان نیز، توصیه می شود، کیست را خارج کنید تا فضای مغز برای رشد طبیعی، فراهم شود.در صورت لزوم درمان ، درمان مورد استفاده به وجود نوع علائم ، اندازه کیست و محل خاص کیست در جمجمه بستگی دارد. در مواردی که درمان توصیه می شود ، درمان از یکی از دو روش متشکل از یک جراحی باز (جراحی کرانیوتومی) یا شنت دهانه بطنی، انجام می شود.در حین جراحی کرانیوتومی ، بخشی از جمجمه، جایی که دهانه های متعددی در دیواره کیست ایجاد می شود، برداشته می شود. با این کار جراح به کیست دسترسی پیدا می کند و آن را خارج می کند. اما در برخی موارد، با قرار دادن دستگاه (شنت) داخل بافت اطراف، کیست درمان می شود. در این نوع درمان، کیست تخلیه می شود و مسیر مناسبی برای گردش مایعات مغزی نخاعی، فراهم می شود.