فواید دینی و دنیوی خواندن زیارت عاشورا

قبل از خواندن زیارت عاشورا آداب آن را رعایت کنید. غسل کردن، لباس پاکیزه پوشیدن و با خضوع گام برداشتن از جمله آداب زیارت به شمار می‌رود و از مهمترین فلسفه‌های غسل زیارت جدا شدن از گناه و آلودگی‌های روحی و باطنی است.همه زیارت‌ها مانند زیارت قبور والدین از ناحیه خداوند متعال توصیه و دستور داده شده است برای همین ما مسلمانان خود را ملزم به انجام آن می‌دانیم.قرائت زیارت عاشورا فواید فراوانی دارد به گونه‌ای که وقتی انسان این زیارت را در جوار مرقد مطهر امام حسین (ع) قرائت می‌کند از لهو و لعب و غیر جدا می‌شود و یک ارتباط ملکوتی با مزور برقرار می‌کند.فایده دیگر این زیارت وفای به عهد است. امام رضا (ع) فرمودند: هر امامی به گردن شیعیان خود عهدی دارد که وفای به عهد وقتی به اتمام می‌رسد که شیعیان به زیارت قبر ایشان بروند.از فواید دیگر این زیارت دریافت شفاعت است، طبق صریح روایات؛ هر کسی که از روی میل و رغبت به زیارت امام برود ایشان شفاعت خود را در قیامت نصیب او خواهد کرد، وقتی انسان در زیارت به محضر مزور می‌رسد امام که حجت خدا است و بر اساس دیدگاه شیعه زنده است زائر را می‌بیند.برای همین وقتی انسان به محضر امام معصوم، چون امام حسین (ع) شرفیاب می‌شود خود را در محضر ایشان می‌بیند و نقشه زندگی خود را در محضر حضرت تنظیم می‌کند؛ بنابراین زیارت یک فرصت بسیار ارزشمند است تا انسان‌ها بتوانند با بهره‌گیری از برنامه‌ریزی ارزشی زندگی آینده خود را در مسیر درست تنظیم کنند.همچنین وعده‌های پنهانی که انسان با حجت خدا می‌بندد و قول و قرار‌هایی که با امام معصوم می‌گذارد همه جنبه‌های تربیتی و معنوی دارد.یکی دیگر از فواید زیارت غفران گناهان و ذنوب است. در روایت تاکید شده اگر کسی امام حسین (ع) را با معرفت زیارت کند همه گناهان آینده و گذشته او بخشیده می‌شود؛ مقصود از این کلام آن است که اگر انسان با معرفت امام معصومی را زیارت کند دیگر به سراغ انجام هیچ گناهی نمی‌رود چرا که امام را هادی، راهبر و فرستاده الهی و اطاعت از ایشان را برخود واجب می‌داند.شفاعت امام حسین (ع) کارسازترین عنصر حیات است. بر این اساس فایده دیگری که برای زیارت ذکر شده نه اینکه تنها خود زائر مورد شفاعت قرار گیرد بلکه به او مقام شفاعت نیز عطا می‌شود و می‌تواند در قیامت شفاعت کننده باشد.از دیگر فواید زیارت فایده دنیوی است که شامل طولانی شدن عمر، افزایش رزق و برکت، داشتن زندگی با سعادت دنیوی و … می‌شود.زیارت آدابی دارد که باید زائر آن را رعایت کند. امام علی (ع) می‌فرمایند هر چیزی نیاز به عقلی دارد و عقل نیازمند ادب است؛ بعضاً زائر هنگام زیارت کار‌هایی انجام می‌دهد که با آداب زیارت منافات دارد برای مثال انسان هنگام زیارت نباید دیگر زائران را اذیت کند برای اینکه دستش به ضریح برسد.

اَعْظَمَ اللّهُ اُجُورَنا وَاُجورَکُمْ بِمُصابِنا بِالْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ وَجَعَلَنا وَاِیّاکُمْ مِنَ الطّالِبینَ بِثارِهِ مَعَ وَلِیِّهِ الاِْمامِ الْمَهْدِىِّ مِنْ الِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ.

خداى بزرگ فرماید اجرهایمان را به مصیبتمان بر حسین (درود بر او) ، و ما و شما را از خواهندگان خون او همراه با ولىّ اش امام مهدى از خاندان محمّد (درود بر ایشان) قرار دهد.

و اگر بتوانى آن روز را به دنبال حاجتى بیرون نروى، بیرون نرو، زیرا روز نحسى است، که در آن حاجت مؤمن برآورده نمی شود، و اگر برآورده شود براى او مبارک نخواهد بود، و در آن خیر و رشدى نخواهد دید، و در آن روز هیچ کدام از شما براى منزلش، البته چیزى ذخیره نکند، چرا که هرکه در آن روز چیزى ذخیره کند، در آن چیز برکت نخواهد دید، و براى او و اهلش که جهت آنها ذخیره کرده گویا همه را با رسول خدا صلى اللّه علیه و آله و سلّم انجام داده باشد و براى اوست مزد و پاداش مصیبت هر پیامبر و رسول و وصىّ و صدّیق و شهیدى که مرده یا کشته شده باشد، از زمانى که حق تعالى خلق فرموده دنیا را تا زمانى که قیامت بر پا شود.
صالح بن عقبه و سیف بن عمیرى گفته اند: علقمه بن محمّد حضرمى گفت: به حضرت باقر علیه السّلام گفتم: به من دعایى تعلیم فرما که آن در این روز بخوانم هرگاه آن جناب را از نزدیک زیارت کنم، و دعایى که آن را بخوانم هرگاه او را از نزدیک زیارت ننمایم و بخواهم به سلام به جانب او از شهرهاى دور از خانه ام اشاره کنم.
به من فرمود: اى علقمه هرگاه آن دو رکعت نماز را بجاى آوردى به سوى آنحضرت به سلام اشاره کن و در وقت اشاره به آنحضرت پس از گفتن تکبیر این کلام را بگو: ] زیارتى که چند سطر بعد ذکر میشود [به درستى که هرگاه این کلام را گفتى، دعا کرده اى به آن چیزى که دعا میکنند، به آن زائران آنحضرت از ملائکه و خدا براى تو صد هزار هزار درجه بنویسد و همانند کسى باشى که با امام حسین علیه السّلام شهید شده باشد تا مشارکت کنى با ایشان در درجاتشان و شناخته نشوى مگر در زمره شهیدانى که با آنحضرت شهید شده اند و براى تو نوشته شود و زیارت هر پیامبر و رسولى و پاداش زیارت هرکه زیارت کرده امام حسین علیه السّلام را از روزى که شهید شده، سلام خدا بر آن حضرت و اهل بیتش باد، میگویى:

اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ (السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا خِیَرَهَ اللَّهِ وَ ابْنَ خِیَرَتِهِ) السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ ابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیِّینَ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ فَاطِمَهَ سَیِّدَهِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا ثَارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثَارِهِ وَ الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ السَّلاَمُ عَلَیْکَ وَ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِی حَلَّتْ بِفِنَائِکَ عَلَیْکُمْ مِنِّی جَمِیعاً سَلاَمُ اللَّهِ أَبَداً مَا بَقِیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ

سلام بر تو اى ابا عبد اللّه، سلام بر تو اى فرزند رسول خدا، سلام بر تو اى فرزند امیر مؤمنان، و فرزند سرور جانشیان، سلام بر تو اى فرزند فاطمه سرور بانوان جهانیان، سلام بر تو اى خون خدا، و فرزند خون خدا و اى تنهاى مظلوم، سلام بر تو و جانهایى که به درگاهت فرود آمدند، از جانب من بر همگى شما سلام خدا براى همیشه، تا هستم و تا شب و روز باقى است،

لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّهُ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصِیبَهُ بِکَ (بِکُمْ) عَلَیْنَا وَ عَلَى جَمِیعِ أَهْلِ الْإِسْلاَمِ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتْ مُصِیبَتُکَ فِی السَّمَاوَاتِ عَلَى جَمِیعِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ فَلَعَنَ اللَّهُ أُمَّهً أَسَّسَتْ أَسَاسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَیْکُمْ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّهً دَفَعَتْکُمْ عَنْ مَقَامِکُمْ وَ أَزَالَتْکُمْ عَنْ مَرَاتِبِکُمُ الَّتِی رَتَّبَکُمُ اللَّهُ فِیهَا وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّهً قَتَلَتْکُمْ

اى ابا عبد اللّه، هرآینه عزایت بزرگ و سنگین شد، و مصیبت تو بر ما و بر همه اهل اسلام بس بزرگ گشت، و سنگین و بزرگ شد مصیبتت در آسمانها بر همه اهل آسمان، خدا لعنت کند امّتى را که بناى ستم و بیداد را بر شما اهل بیت بنیان نهادند، و خدا لعنت کند قومى را که شما را از مقامتان دور کرد، و از مرتبه هایتان برکنار نمود، مرتبه هایى که خدا شما را در آنها جاى داد و خدا لعنت کند امّتى را که شما را کشتند،

وَ لَعَنَ اللَّهُ الْمُمَهِّدِینَ لَهُمْ بِالتَّمْکِینِ مِنْ قِتَالِکُمْ بَرِئْتُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَیْکُمْ مِنْهُمْ وَ (مِنْ) أَشْیَاعِهِمْ وَ أَتْبَاعِهِمْ وَ أَوْلِیَائِهِمْ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنِّی سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَکُمْ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَهِ وَ لَعَنَ اللَّهُ آلَ زِیَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ وَ لَعَنَ اللَّهُ بَنِی أُمَیَّهَ قَاطِبَهً وَ لَعَنَ اللَّهُ ابْنَ مَرْجَانَهَ وَ لَعَنَ اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ لَعَنَ اللَّهُ شِمْراً (شَمِراً) ،

و خدا لعنت کند آنان را که امکان و توان جنگ با شما را براى ایشان تدارک دیدند من بیزارى میجویم به سوى خدا و به جانب شما از ایشان و از شیعیان و پیروان و دوستدارانشان، اى ابا عبد اللّه من در صلحم ما کسیکه با شما صلح کرد، و در جنگم با کسیکه با شما جنگید تا روز قیامت، و خدا لعنت کند خاندان زیاد و خاندان مردان را و خدا همه بنى امیه را لعنت کند، و لعنت کند پسر مرجانه و عمر بن سعد و شمر را،

وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّهً أَسْرَجَتْ وَ أَلْجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتَالِکَ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی لَقَدْ عَظُمَ مُصَابِی بِکَ فَأَسْأَلُ اللَّهَ الَّذِی أَکْرَمَ مَقَامَکَ وَ أَکْرَمَنِی (بِکَ) أَنْ یَرْزُقَنِی طَلَبَ ثَارِکَ مَعَ إِمَامٍ مَنْصُورٍ مِنْ أَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی عِنْدَکَ وَجِیهاً بِالْحُسَیْنِ علیه السلام فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى رَسُولِهِ وَ إِلَى أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ إِلَى فَاطِمَهَ وَ إِلَى الْحَسَنِ وَ إِلَیْکَ بِمُوَالاَتِکَ وَ بِالْبَرَاءَهِ

و لعنت کند امّتى را که مرکب ها را زین کردند و لگام زدند و جنگ با تو را دنبال کردند، پدر و مادرم به فدایت همانا مصیبت بر من سنگین شد، از خدا که مقامت را گرامى داشت، و مرا به وسیله تو کرامت بخشید، درخواست میکنم، که خون خواهى تو را همراه پیشواى یارى شده از اهل بیت محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) روزى من کند، خدایا به حق حسین مرا نزد خود در دنیا و آخرت آبرومند قرار ده، اى ابا عبد اللّه من به خدا و رسولش و امیر مؤمنان، و فاطمه و حسن تقرّب میجویم، به دوستى تو و به بیزارى.

مِمَّنْ أَسَّسَ أَسَاسَ ذَلِکَ وَ بَنَى عَلَیْهِ بُنْیَانَهُ وَ جَرَى فِی ظُلْمِهِ وَ جَوْرِهِ عَلَیْکُمْ وَ عَلَى أَشْیَاعِکُمْ بَرِئْتُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَیْکُمْ مِنْهُمْ وَ أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ إِلَیْکُمْ بِمُوَالاَتِکُمْ وَ مُوَالاَهِ وَلِیِّکُمْ وَ بِالْبَرَاءَهِ مِنْ أَعْدَائِکُمْ وَ النَّاصِبِینَ لَکُمُ الْحَرْبَ وَ بِالْبَرَاءَهِ مِنْ أَشْیَاعِهِمْ وَ أَتْبَاعِهِمْ إِنِّی سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَکُمْ

از کسیکه پایه گذارى کرد اساس این واقعه را، و بنا نهاد بر آن بنیانش را، و روان شد در ستم و بیدادش بر شما، و شیعیان شما، از ایشان به سوى خدا و شما بیزارم و به خدا تقرّب میجویم، و پس از آن به شما نیز با دوستى نسبت به شما و دوستى نسبت به دوستان شما، و به بیزارى از دشمنانتان شما، و به بیزارى از دشمنانتان، و برپاکنندگان جنگ با شما، و به بیزاری از شیعیان و پیروان آنها، من در صلحم با کسیکه با شما صلح کرد، و در جنگم با کسیکه با شما جنگید،

وَ وَلِیٌّ لِمَنْ وَالاَکُمْ وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاکُمْ فَأَسْأَلُ اللَّهَ الَّذِی أَکْرَمَنِی بِمَعْرِفَتِکُمْ وَ مَعْرِفَهِ أَوْلِیَائِکُمْ وَ رَزَقَنِی الْبَرَاءَهَ مِنْ أَعْدَائِکُمْ أَنْ یَجْعَلَنِی مَعَکُمْ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ وَ أَنْ یُثَبِّتَ لِی عِنْدَکُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ وَ أَسْأَلُهُ أَنْ یُبَلِّغَنِی الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ لَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ وَ أَنْ یَرْزُقَنِی طَلَبَ ثَارِی (ثَارَکُمْ) مَعَ إِمَامٍ هُدًى (مَهْدِیٍّ) ظَاهِرٍ نَاطِقٍ بِالْحَقِّ مِنْکُمْ وَ أَسْأَلُ اللَّهَ بِحَقِّکُمْ

و دوستم با کسیکه شما را دوست داشت، و دشمنم با کسیکه شما را دشمن داشت، پس درخواست میکنم از خدا که مرا به معرفت و دوستان شما گرامى داشت و بیزارى از دشمنان شما را نصیب من کرد، اینکه مرا در دنیا و آخرت با شما قرار دهد، و جایگاهم را نزد شما استوار بدارد، و از او میخواهم که مرا برساند به مقام ستوده اى که براى شما نزد خداست و روزى کند خون خواهی ام را به همراه امام هدایت گر آشکار و گویاى به حق از خاندان شما، و از خدا درخواست میکنم به حق شما،

بِالشَّأْنِ الَّذِی لَکُمْ عِنْدَهُ أَنْ یُعْطِیَنِی بِمُصَابِی بِکُمْ أَفْضَلَ مَا یُعْطِی مُصَاباً بِمُصِیبَتِهِ مُصِیبَهً مَا أَعْظَمَهَا وَ أَعْظَمَ رَزِیَّتَهَا فِی الْإِسْلاَمِ وَ فِی جَمِیعِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ (الْأَرَضِینَ) اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِی مَقَامِی هَذَا مِمَّنْ تَنَالُهُ مِنْکَ صَلَوَاتٌ وَ رَحْمَهٌ وَ مَغْفِرَهٌ اللَّهُمَّ اجْعَلْ مَحْیَایَ مَحْیَا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَمَاتِی مَمَاتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

و شأنى که براى شما نزد اوست، که عطا کند به من به خاطر مصیبت زدگی ام به شما برترین چیزى را که عطا کند به مصیبت زده اى به خاطر مصیبتش، چه مصیبتى بزرگ است آن مصیبت، و چه عظیم است آن عزا در اسلام، و در همه آسمانها و زمین.
خدایا در این جایگاه مرا از کسانى قرار ده، که از جانب تو به آنان درود و رحمت و آمرزش میرسد خدایا حیاتم را حیات [آمیخته به عشق] محمّد و خاندان محمّد، و مرگم را مرگ [در حال شیفتگى به] محمّد و خاندان محمّد قرار دهد.

اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا یَوْمٌ تَبَرَّکَتْ بِهِ (فِیهِ) بَنُو أُمَیَّهَ وَ ابْنُ آکِلَهِ الْأَکْبَادِ اللَّعِینُ ابْنُ اللَّعِینِ عَلَى (لِسَانِکَ) وَ لِسَانِ نَبِیِّکَ (صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) فِی کُلِّ مَوْطِنٍ وَ مَوْقِفٍ وَقَفَ فِیهِ نَبِیُّکَ (صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) اللَّهُمَّ الْعَنْ أَبَا سُفْیَانَ وَ مُعَاوِیَهَ وَ یَزِیدَ بْنَ مُعَاوِیَهَ عَلَیْهِمْ مِنْکَ اللَّعْنَهُ أَبَدَ الْآبِدِینَ وَ هَذَا یَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِیَادٍ وَ آلُ مَرْوَانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَیْنَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ (عَلَیْهِ السَّلاَمُ) .

خدایا این روز روزى است که به آن تبرّک جستند بنى امیّه، و فرزند جگرخوار، آن لعنت شده فرزند لعنت شده بر زبان تو و زبان پیامبرت (درود خدا بر او و خاندانش) در هر کجا و هر موقفى که پیامبرت (درود خدا بر او و خاندانش) در آن ایستاد.
خدایا لعنت کن ابا سفیان، و معاویه و یزید فرزند معاویه را، که از جانب تو بر آنان لعنت باد به جاودانگى جاودانها، و امروز روزى است که خوشحال شدند به این روز خاندان زیاد و خاندان مردان، بخاطر کشتن حضرت امام حسین را (درود خدا بر او)

اللَّهُمَّ فَضَاعِفْ عَلَیْهِمُ اللَّعْنَ مِنْکَ وَ الْعَذَابَ (الْأَلِیمَ) اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ فِی هَذَا الْیَوْمِ وَ فِی مَوْقِفِی هَذَا وَ أَیَّامِ حَیَاتِی بِالْبَرَاءَهِ مِنْهُمْ وَ اللَّعْنَهِ عَلَیْهِمْ وَ بِالْمُوَالاَهِ لِنَبِیِّکَ وَ آلِ نَبِیِّکَ (عَلَیْهِ وَ) عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ

خدایا پس لعنت و شکنجه ات را بر آنان دوچندان کن، خداى من در این روز و در این جایگاه و همه روزهاى زندگی ام به تو تقرّب می جویم، به بیزاری ام از اینان و لعنت بر ایشان، و به دوستى پیامبر و خاندان پیامبرت (درود بر او و ایشان)

سپس صد مرتبه میگویى

اللَّهُمَّ الْعَنْ أَوَّلَ ظَالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ آخِرَ تَابِعٍ لَهُ عَلَى ذَلِکَ اللَّهُمَّ الْعَنِ الْعِصَابَهَ الَّتِی (الَّذِینَ) جَاهَدَتِ الْحُسَیْنَ وَ شَایَعَتْ وَ بَایَعَتْ وَ تَابَعَتْ (تَایَعَتْ) عَلَى قَتْلِهِ اللَّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَمِیعاً

بعد صد مرتبه میگویى:

السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِی حَلَّتْ بِفِنَائِکَ عَلَیْکَ مِنِّی سَلاَمُ اللَّهِ أَبَداً مَا بَقِیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ وَ لاَ جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّی لِزِیَارَتِکُمْ (لِزِیَارَتِکَ) السَّلاَمُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلَى عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ (وَ عَلَى أَوْلاَدِ الْحُسَیْنِ ) وَ عَلَى أَصْحَابِ الْحُسَیْنِ

خدا لعنت کن نخستین ستمکارى را که به حق محمّد و خاندان محمّد ستم کرد، و آخرین کسى را که در این ستم از او پیروی نمود.
خدایا لعنت کن جمعیتى را که با حسین کردند، و همراهى نمودند و پیمان بستند، و پیروى کردند بر کشتن آن حضرت، خدایا همه آنان را لعنت کن، بعد صد مرتبه میگویى: سلام بر تو اى ابا عبد اللّه، و بر جان هایى که به درگاهت فرود آمدند، از جانب من سلام خدا بر تو باد همیشه تا هستم و تا شب و روز باقى است و خدا زیارت شما آخرین زیارت از سوى من قرار ندهد، سلام بر حسین و بر على بن الحسین و فرزندان حسین، و یاران حسین.

آنگاه می گوئی

اللَّهُمَّ خُصَّ أَنْتَ أَوَّلَ ظَالِمٍ بِاللَّعْنِ مِنِّی وَ ابْدَأْ بِهِ أَوَّلاً ثُمَّ (الْعَنِ) الثَّانِیَ وَ الثَّالِثَ وَ الرَّابِعَ اللَّهُمَّ الْعَنْ یَزِیدَ خَامِساً وَ الْعَنْ عُبَیْدَ اللَّهِ بْنَ زِیَادٍ وَ ابْنَ مَرْجَانَهَ وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْراً وَ آلَ أَبِی سُفْیَانَ وَ آلَ زِیَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَهِ

آنگاه میگویى: خدایا اختصاص ده، اوّلین ستمکار را از جانب من به لعنت، و آغاز کن به آن لعنت اولین را، سپس دومین و سومین و چهارمین را، خدایا یزید پنجم آنان را لعنت کن، و لعنت کن عبید اللّه بن زیاد و پسر مرجانه و عمر بن سعد و شمر و خاندان ابو سفیان خاندان زیاد و خاندان مروان را تا روز قیامت.

سپس به سجده می روی و می گوئی:

اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکِرِینَ لَکَ عَلَى مُصَابِهِمْ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى عَظِیمِ رَزِیَّتِی اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی شَفَاعَهَ الْحُسَیْنِ یَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لِی قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَکَ مَعَ الْحُسَیْنِ وَ أَصْحَابِ الْحُسَیْنِ الَّذِینَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَیْنِ علیه السلام

سپس به سجده میروى و میگویى: خدایا سپاس تو را سپاس شکرگزاران بر مصیبت زدگى آنان، خداى را سپاس بر بزرگى عزایم، خدایا شفاعت حسین را در روز ورود [به قیامت] نصیبم کن، و ثابت بدار قدم صدق مرا نزد خود به همراه حسین و یاران حسین، آنان که جانشان را در دفاع از حسین (درود بر او) بخشیدند.