همه چیز درباره قوانین و شرایط کودک با طلاق

هنگامی که والدین یک کودک از هم جدا می شوند، نام خانوادگی کودک تغییر نمی کند. نام خانوادگی را می توان تغییر هم داد. تقاضای تغییر نام را به اداره اطلاعات دیجیتالی و نفوس ارسال کنید. در صورتی که سن کودک بالای ۱۲ سال باشد، برای تغییر نام خانوادگی باید اجازه کتبی او را داشت. در مورد کودک زیر سن ۱۲ سال نیز بهتر است که نخست در مورد تغییر نام خانوادگی با او صحبت کنید.

چنانچه در زمان طلاق فرزندان زیر ۱۸ ساله باشند، در اینصورت در حین طلاق باید درباره موضوعات زیر نیز توافق شود:

محل زندگی کودک
سرپرست کودک
نحوه برنامه ریزی ملاقات کودک
نحوه پرداخت کمک خرجی برای امرار معاش کودک
پس از اینکه والدین درباره محل سکونت کودک سرپرستی او، حق ملاقات او و نحوه پرداخت کمک خرجی او به توافق رسیدند، اداره سوسیال شهرستان می تواند توافقنامه صورت گرفته را به تأیید برساند. پس از تأیید شدن این توافقنامه توسط اداره سوسیال، رسمیت آن باندازه تصمیم دادگاه می باشد.چنانکه نتوانید در مورد محل سکونت، سرپرستی، ملاقات و پرداخت کمک خرجی به توافق برسید، می توانید از مرکز ارائه کمک در جهت توافق بر سر موضوعات خانوادگی (perheasioiden sovittelu) کمک درخواست کنید. اگر از این طریق نیز به توافق نرسید، شما باید از دادگستری درخواست حل و فصل قضیه را بنمایید. در طی جلسه دادگاه، منافع کودک و درخواستهای خود کودک مورد توجه قرار میگیرند.درباره توافق بر سر موضوعات خانوادگی، از اداره تأمین اجتماعی (اداره سوسیال) شهرستان خود سوال کنید.

زمانی که درباره محل سکونت کودک تصمیم میگیرید، همواره منافع و مصلحت کودک را در نظر بگیرید.از لحاظ قانونی کودک می تواند فقط در یک مکان سکونت داشته باشد. در شرایط طلاق بر سر این موضوع که آدرس رسمی کودک در نزد کدامیک از والدین خواهد بود، تصمیم گرفته می شود.البته در عمل، کودک می تواند بخشی از زمان خود را نزد آن یک از والدین که کودک رسما در نزد وی سکونت ندارد نیز بگذراند.کمک هزینه فرزندان را به آن یک از والدین میپردازند که کودک بطور رسمی در نزد او سکونت دارد. آدرس رسمی کودک بر روی کمک هزینه مسکن نیز تاثیر می گذارد.والدین میتوانند درباره سرپرستی مشترک و یا سرپرستی یکی از والدین، به توافق برسند. سرپرستی بستگی به این ندارد که کودک نزد چه کسی سکونت دارد.

حق ملاقات
بعد از طلاق و جدایی، کودک حق ارتباط با هر دوی والدین خود را دارد. همچنین او حق ملاقات آن یک از والدین را که نزد او ساکن نمیباشد را دارد.

حق ملاقات می تواند به این معنی باشد که کودک بعنوان مثال در نزدیکی از والدین خود سکونت دارد ولی هر دو هفته یکبار طی تعطیلات آخر هفته و همچنین در بعضی از ایام تعطیلات، آن یک از والدین را که در نزد او سکونت ندارد را ملاقات می کند. اگر کودک بسیار خردسال باشد، در اینصورت این ملاقات ها میتوانند یک روزه باشند.حق ملاقات می تواند تا حدی وسیع باشد که کودک در نزد هر دوی والدین به یک اندازه سکونت داشته باشد. البته بطور رسمی کودک می تواند فقط یک آدرس داشته باشد. در زمان تصمیم گیری در این باره، همواره منافع و مصلحت کودک را در نظر بگیرید.در زمان جدا شدن می توانید از قبل درباره اینکه کودک به چه فواصل زمانی می تواند آن یک از والدین خود را که در نزد او سکونت ندارد، ملاقات کند. درصورت تمایل، می توانید درباره برنامه ملاقات توافقنامه ای کتبی تنظیم کنید. همچنین می توانید تصمیم بگیرید که همواره در مورد ملاقات، بطور جداگانه توافق میکنید.اگر درباره ملاقات کودک خود توافق کرده اید ولی آن یک از والدین که کودک در نزد وی زندگی می کند توافق انجام شده را رعایت نمی کند، می توانید با کارمند مسئول نظارت بر امور کودکان در شهرستان خود تماس بگیرید. کارمند مذکور جلسه ای را مابین والدین تشکیل می دهد.اگر احتمال می دهید که در زمانی که کودک در نزد والد دیگر خود می باشد، سلامتی و امنیتش در خطر است، درباره این موضوع به مقامات ادراه تأمین اجتماعی (سوسیال) اطلاع دهید. اگر برای این نگرانی شما دلیل قابل قبولی وجود داشته باشد در این صورت در زمانی که کودک نزد او نمیباشد، کارمندان اداره سوسیال نیز حضور خواهند داشت.

پرداخت کمک خرجی برای امرار معاش کودک
هر دوی والدین در قبال مخارج زندگی فرزند زیر ۱۸ سال خود مسئول می باشند و این امر در شرایطی که آنها با هم زندگی نکنند نیز صدق می کند. آن یک از والدین که کودک در نزد او سکونت ندارد به والدی که کودک در نزد او سکونت دارد، کمک خرجی برای امرار معاش کودک پرداخت می کند.