همه چیز درباره میرتازاپین و جایگزین های آن

میرتازاپین یکی از داورهای درمان افسردگی است که البته برای درمان فیبرومیالژیا در بزرگسالان نیز تجویز می شود. این دارو در این بیماران با دوزهای ۱۵ تا ۴۵ باعث کاهش قابل‌ملاحظه درد می شود. البته در برخی از افراد نیز به عنوان خواب آور مصرف می شود که افراد می توانند به جای آن از قرص ملاتونین استفاده کنید یا از دمنوش های خواب آور هم چون اسطوخودوس .

جایگزین مناسب میرتازاپین

هشدار ها میرتازاپین

۱- این دارو بایستی در بیماران مبتلا به صرع، اختلالات کبدی و کلیوی، اختلالات هدایتی قلب، آنژین صدری و MI اخیر هیپوتانسیون، دیابت شیرین، سایکوز و نیز بیماران با سابقه مانیا با احتیاط مصرف شود.
۲- در صورت بروز یرقان، درمان باید قطع شود.
۳- علیرغم خواص آنتی موسکارینی ناچیز، تجویز این دارو در بیماران با اختلالات ادراری، گلوکوم زاویه بسته و افزایش فشار داخل چشمی بایستی با احتیاط باشد.
۴- به بیماران بایستی نسبت به گزارش علائم هم چون تب، گلودرد، زخمهای دهانی و سایر علائم عفونت متعاقب مصرف این دارو هشدار داد. در چنین مواردی بایستی دارو قطع و شمارش خونی انجام شود.
۵- بدلیل ایجاد خواب آلودگی ناشی از دارو به خصوص در شروع درمان، بایستی از رانندگی و کار با ماشی آلات خودداری گردد.
۶- قطع دارو بایستی تدریجی باشد تا علائم ترک به حداقل برسد.

عوارض شایع (%۱۰<):

سیستم اعصاب مرکزی: خواب آلودگی
غدد درون ریز و متابولیسم: افزایش وزن، افزایش کلسترول سرم
گوارشی: خشکی دهان، افزایش اشتها، یبوست

عوارض نسبتا شایع (%۱۰-۱):

قلبی عروقی: ادم محیطی، ادم، افزایش فشارخون، گشادی عروق
سیستم اعصاب مرکزی: سرگیجه، خواب آشفته، تفکرات نامعقول، گیجی، آژیتاسیون، فراموشی، اضطراب، آپاتی (بی اعتنایی)، افسردگی، هیپوستزی (اختلال حس لامسه)، کسالت، ضعف عضلات، خواب رفتگی اندام، پرش عضلانی، سرگیجه
پوستی: خارش، راش پوستی
غدد درون ریز و متابولیسم: افزایش تری گلیسرید سرمی، عطش
گوارشی: درد شکمی، وضعیت شکمی حاد، بی اشتهایی، استفراغ
ادراری تناسلی: تکرر ادرار، عفونت مجاری ادراری
کبدی: افزایش سطح سرمی آلانین آمینوترانسفراز
عصبی، عضلانی و اسکلتی: سستی، کمردرد، درد عضلانی، لرزش، درد مفاصل، هایپرکینزی عضلات، هیپوکینزی
تنفسی: علائم شبه آنفلونزا، تنگی نفس، تشدید سرفه، سینوزیت
سایر عوارض (درصد نامشخص):
قلبی عروقی: افت فشارخون وضعیتی

این دارو براحتی از راه دستگاه گوارش جذب شده و در عرض دو ساعت به حداکثر سطح خونی می رسد. بطور وسیعی در کبد متابولیزه شده، مهمترین راههای بیوترانسفورماسیون این دارو دمتیلاسیون و اکسیداسیون است. ایزوآنزیم های سیتوکروم P-450 شامل CYP2D6 , 1A2 , 3A4 است. متابولیت N دسمیتل آن فعال است. دفع از طریق ادرار (۷۵%) و مدفوع (۱۵%) است. میانگین نیمه عمر پلاسمائی آن ۴۰-۲۰ ساعت است. مطالعات حیوانی عبور آن را از جفت و نیز توزیع در شیر پستان نشان داده اند.