آمپول پرومتازین هشدارها عوارض و موارد مصرف

این آمپول یکی از پر تجویز ترین داروهای درمان اختلالات آلرژی و کهیر می باشد. اما برای درمان تهوع و استفراغ، داروی کمکی در بیحسی موضعی و کاهش درد  نیز تجویز می شود.

موارد تجویز :

در واکنش های حساسیتی تیپ I مانند آبریزش بینی فصلی و دائمی، ورم ملتحمه آلرژیک مربوط به استنشاق آلرژنها یا مصرف غذا، واکنش های حساسیتی ناشی از انتقال خون، درموگرافیسم، واکنش های پوستی آلرژیک مانند کهیر و آنژیوادم، درمان کمکی در واکنشهای آنافیلاکتیک، آرامبخش و کاهنده درد قبل و بعد از عمل جراحی و همچنین بعنوان کمک کننده در کاهش درد در حین جراحی، پروفیلاکسی و درمان تهوع و استفراغ، داروی کمکی در بیحسی موضعی و کاهش درد (موجب کاهش میزان داروی مخدر موردنیاز می گردد.

موارد منع مصرف:
به دلیل بروز دپرسیون تنفسی خطرناک این دارو نباید در کودکان کوچکتر از ۲ سال مصرف گردد و در کودکان ۲ سال و بزرگتر باید کمترین دوز مؤثر استفاده شود و از مصرف سایر داروهای مضعف تنفسی به همراه این دارو خودداری گردد. این دارو می تواند موجب بروز واکنشهای پوستی حساسیت به نور گردد لذا در طول درمان، از قرار گرفتن در معرض نور مستقیم خورشید خودداری کنید و از کرمهای ضد آفتاب استفاده کنید. راه ترجیحی تجویز این دارو بصورت تزریق عمیق عضلانی می باشد اما در صورت مصرف وریدی، دارو باید در ۱۰ تا ۲۰ میلی لیترنرمال سالین یا به نسبت یک به ۱۰ با آب مقطر رقیق گردد و به آهستگی از راه وریدی تزریق شود.از تزریق زیرجلدی و داخل شریانی دارو اجتناب نمایید. در صورت تغییر رنگ یا مشاهده وجود ذره در محلول تزریقی، از استفاده آن اجتناب نمایید. به دلیل عوارض کاهش و یا قطع ترشح بزاق در اثر مصرف طولانی مدت این دارو، بهتر است در صورت مصرف طولانی مدت این دارو، بیمار از نظر سالم بودن دندانها موردمعاینه قرار گیرد. در صورت افزایش دوز یا مصرف بیش از حد دارو، با یک مرکز کنترل مسمومیت تماس بگیرید.

تداخلات دارویی:
الکل و یا داروهای تضعیف کننده سیستم عصبی مرکزی، آمفتامین ها، آنتی کولینرژیک ها، ضدتشنج ها، داروهای ضداشتها، بتابلاکرها بخصوص پروپرانولول، بروموکریپتین، داروهای باعوارض اکستراپیدامیدال مانند مشتقات فنوتیازین، داروهای هپاتوتوکسیک، داروهای کاهنده فشارخون، لوودوپا، متریزامید داخل نخاعی، مهارکننده های مونوآمیناکسیداز، داروهایی که سمیت گوشی ایجاد می کنندمانند سالیسیلاتها، کینیدین و ریبوفلاوین.

عوارض جانبی:
هر دارو به موازات اثرات مطلوب درمانی ممکن است باعث بروز بعضی عوارض ناخواسته گردد. اگرچه تمام عوارض ذکر شده در یک فرد دیده نمی شود ، ولی در صورت بروز هر عارضه ای حتماً با پزشک خود مشورت کنید. عوارضی که نیاز به توجه پزشکی دارند: دیسکرازی خونی (درد گلو، تب، خونریزی، خستگی غیرعادی، درد پشت و پهلو، ادرار دردناک، کوفتگی، خونریزی غیرعادی).عوارضی که در صورت ادامه یافتن و آسیب رساندن نیاز به توجه پزشکی دارند:خواب آلودگی، غلیظ شدن موکوس، تاری دید،کاهش فشارخون، افزایش تعریق، از دست دادن اشتها، حساسیت به نور، وزوز گوش، راش پوستی و تاکی کاردی. عوارض آنتی کولینرژیک مانند خواب آلودگی، گیجی، ادرار کردن سخت و دردناک، سرگیجه، خشکی دهان، بینی و گلو در سالمندان بیشتر بروز می کنند و واکنشهای پارادوکسیکال شامل کابوسهای شبانه، عصبی شدن، بیقراری و تحریک پذیری در کودکان بیشتر بروز می کنند.

مصرف در دوران بارداری و شیردهی
این دارو از نظر مصرف در بارداری گروه C می باشد و همچنین مصرف آن در دوران بارداریمی بایست با در نظر گرفتن مضرات دارو در برابر فواید مصرف آن صورت گیرد. به دلیل اینکه حتی ترشح مقدار کم این دارو در شیرمادر باعث ایجاد عوارض در نوزاد شیرخوار می گردد، لذا مصرف این دارو در دوران شیردهی توصیه نمی گردد.

دوز معمول در بزرگسالان:
– واکنشهای حساسیتی تیپ I:25 میلی گرم داخل عضلانی و یا وریدی تزریق می گردد و در صورت لزوم پس از ۲ ساعت تکرار می گردد.
– ضد تهوع: ۲۵-۵/۱۲ میلی گرم داخل عضلانی و یا وریدی هر ۴ ساعت تزریق می گردد.
– سداتیو و خواب آور:۵۰-۲۵ میلی گرم داخل عضلانی و یا وریدی موقع خواب و یا قبل و بعد از عمل جراحی به همراه دوز ضعیفی از یک داروی خواب آور و یا داروی آنتی کولینرژیک تزریق می گردد.
– خواب آور در زمان زایمان :۵۰ میلی گرم از پرومتازین باعث ایجاد آرامش و کم شدن هشیاری می گردد و پس از زایمان ۷۵-۲۵ میلی گرم پرومتازین به همراه دوز پایین از یک ضد درد مخدر بکار می رود و هر ۴ ساعت تکرار می گردد.
حداکثر دوز مجاز برای بزرگسالان روزانه ۱۵۰ میلی گرم می باشد.افراد مسن ممکن است نسبت به دوز تجویز شده برای بزرگسالان حساس باشند، لذا کاهش دوز در مورد آنها می بایست صورت گیرد.

دوز معمول در کودکان:
مصرف این دارو در کودکان زیر ۲ سال ممنوع است.مصرف در کودکان بالای ۱۲ سال مانند بزرگسالان و در کودکان ۲ تا ۱۲ سال بصورت زیر می باشد:(مقدار مصرف نباید از نصف دوز بزرگسالان تجاوز کند)
– واکنشهای حساسیتی تیپ I:125 میکروگرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن بصورت عضلانی هر ۴ تا ۶ ساعت و یا ۵۰۰ میکروگرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن موقع خواب و یا ۲۵/۶ تا ۵/۱۲ میلی گرم سه بار در روز و یا ۲۵ میلی گرم موقع خواب.
-ضد تهوع:۵۰۰-۲۵۰ میکروگرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن تزریق عضلانی یا ۲۵-۵/۱۲ میلی گرم هر ۶-۴ ساعت.
– سداتیو و خواب آور:۵۰۰۰ میکروگرم تا ۱ میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن داخل عضله و در صورت نیاز ۲۵-۵/۱۲ میلی گرم.بعنوان سداتیو قبل از عمل جراحی، دوز mg/kg 1/1 به همراه دوز مساوی از مپریدین و یک دوز مناسب از داروی آنتی کولینرژیک تجویز می گردد.دوز تجویزی بعنوان سداتیو پس از عمل جراحی ۲۵-۵/۱۲ میلی گرم است.

احتیاط:
سابقه حساسیت شدید به این دارو و یا داروهای مشابه، کما، اختلالات دستگاه تنفسی شامل انسداد مزمن ریوی، آپنه، کودکان زیر ۲ سال.
در موارد ذیل با احتیاط مصرف گردد: مشکلات کلیوی مانند انسداد گردن مثانه، هایپرتروفی پروستات و یا احتباس ادرار، دپرسیون مغز استخوان(افزایش ریسک لکوپنی و گرانولوسیتوز)، مشکلات و بیماریهای قلبی – عروقی، آنسفالوپاتی، سندرم ری، صرع یا تشنج، گلوکوم با زاویه باز و بسته، نقص عملکرد کبدی، زردی یا یرقان.