بعد از شیمی درمانی و تزریق آمپولهای زیر پوستی
تزریق آمپول زیر جلدی شامل استفاده ازیک سوزن کوتاه مانند سوزن هایی است که توسط بیماران دیابتی برای تزریق انسولین استفاده میشود.با تزریق زیر جلدی شیمی درمانی ، سوزن به‌فضای بین پوست و عضله می رود اما به‌لایه عضلانی وارد نمی شود.
تزریق شیمی درمانی زیر جلدی معمولاً برای برخی از انواع اصلاح کننده های پاسخ بیولوژیکی و داروهای حمایت کننده شیمی درمانی استفاده میشود.
اگر تعداد پلاکت‌های بیمار کم باشد، تزریق‌های زیر جلدی نسبت به‌تزریق‌های داخل عضلانی احتمال خونریزی کمتری دارند.
کدام یک از داروهای سرطان بعد از شیمی درمانی بصورت زیر جلدی تزریق میشوند؟
متوترکسات: متوترکسات یک عامل ضد فولات است که در درمان انواع مختلف سرطان استفاده می شود. در انکولوژی عمدتاً از راه داخل وریدی بدلیل دوزهای بالای استفاده شده ( یعنی > 1 گرم در متر مربع ) تجویز می شود. مسیر خوراکی ممکن است مورد استفاده قرار گیرد اما با جذب غیر خطی، ناقص و متغیر محدود شده است. درنتیجه، تزریق خوراکی و همچنین زیر جلدی یا داخل عضلانی متوترکسات به دوزهای متناوب و کم (۲۰-۳۰ میلی گرم) اختصاص دارد. این دوزها بندرت در انکولوژی (حفظ درمان بهبودی در لوسمی لنفوبلاستیک حاد) استفاده می شود و بیشتر برای درمان بیماری های خود ایمنی (آرتریت روماتوئید) کاربرد دارد.
سیتارابین: سیتارابین یا سیتوزین آرابینوزید، آنالوگ پیریمیدین نوکلئوزید سیتیدین است. پس از فسفوریلاسیون داخل سلولی به سیتارابین تری فسفات، اثر سیتوتوکسیک خود را با مهار سنتز DNA اعمال می کند. این دارو سنگ بنای درمان لوسمی میلوژن حاد است که درمراحل مختلف (القا، تثبیت، نگهداری) با رژیم های مختلف و دامنه دوز وسیع (از۱۰۰ میلی گرم بر متر مربع تا ۶ گرم در متر مربع در روز) استفاده می شود.
آزاسیتیدین: آزاسیتیدین همچنین یک آنالوگ از سیتیدین است که به‌عنوان یک عامل منفرد در درمان اختلالات خونی مختلف (سندرم های میلودیسپلاستیک خاص، لوسمی میلومونوسیتی مزمن، لوسمی میلوژن حاد) تایید شده است. پس ازتبدیل به آزاسیتیدین تری فسفات درسلول های تومور، آزاسیتیدین هیپرمتیلاسیون نابجای DNA (به‌عنوان یک عامل به اصطلاح هیپومتیل کننده) را معکوس می کند که منجربه بیان مجدد ژن های خاموش و تمایز سلولی میشود.
کلادریبین: کلادریبین یا ۲-کلرودوکسی-۲-آدنوزین یک آنالوگ پورین است که به‌عنوان درمان تک عاملی دربیماران مبتلابه لوسمی سلول مویی، یک بیماری هماتولوژیک بسیار نادر، استفاده می شود. همچنین یک داروی جانبی است که باید درسلول های لوسمی فسفریله شود تا سیتوتوکسیک شود.
دیگر انواع داروها برای تزریق زیرجلدی بعد از شیمی درمانی
بورتزومیب بورتزومیب یک عامل ضد سرطان غیر معمول است که به‌عنوان یک مهار کننده پروتئازوم، یک مجموعه آنزیمی که درتخریب پروتئین های سیتوتوکسیک دخیل است، عمل میکند.
بلئومایسین. بلئومایسین یک عامل ضد سرطانی اصلی است که بصورت ترکیبی برای درمان سرطان سلول‌های زایای بیضه و لنفوم استفاده میشود. بلئومایسین با بریدن DNA عمل می کند و عمدتاً با تزریق داخل وریدی کوتاه تجویز می شود.
آنتی بادی های مونوکلونال آنتی بادی های مونوکلونال یک منبع درمانی هستند که در مدیریت بیماری های مختلف مورد استفاده قرار می گیرند. به‌دلیل نیمه عمر بسیار طولانی آنها (۳-۲ هفته)، آنها بصورت متناوب، یا ازطریق پرفیوژن داخل وریدی (نیاز به‌بستری کوتاه مدت برای مدیریت واکنش های احتمالی مرتبط‌با انفوزیون) و یا از طریق تزریق زیر جلدی (درمان سرپایی و خود تجویزی ممکن است) تجویز می شوند.
آلمتوزوماب _ اولین تلاش ها برای تحویل زیر جلدی آنتی بادی های مونوکلونال در انکولوژی با آلمتوزوماب، آنتی بادی که لنفوسیت ها را ازطریق آنتی ژن غشایی CD52 هدف قرار می دهد، انجام شد.
تراستوزوماب تراستوزوماب یک آنتی بادی مونوکلونال است که گیرنده غشایی HER2 (گیرنده ۲ فاکتور رشد اپیدرمی انسانی) را هدف قرار میدهد که در انواع خاصی از سرطان (همچنین HER2 مثبت نامیده می شود) و باپیش آگهی ضعیف بدون درمان خاص (ضد HER2) بیان میشود.
فعالیت ضد تومور از مکانیسم های مختلفی ناشی می شود که شامل سمیت سلولی وابسته به‌آنتی بادی، مهار برش اکتودومین، القای آپوپتوز میشود. تراستوزوماب برای درمان سرطان سینه با بیان بیش ازحد HER2 (15٪ سرطان سینه) و درمان سرطان متاستاتیک معده بابیان بیش ازحد HER2 (حدود ۲۰٪ سرطان معده) تایید شده است.
تزریق آمپول زیر جلدی برای بیماران و کادر پزشکی راحت تر است و به آماده سازی دارویی کمتری نیاز دارد. در مجموع ممکن است هزینه های سیستم مراقبت های بهداشتی را کاهش دهد. با این حال، حجم تزریق باید به دلایل درد، که نیاز به استفاده از فرمولاسیون غلیظ و گاهی اوقات دو محل جداگانه تجویز دارد محدود شود. برای ماکرومولکول ها ، فرمول زیر جلدی ممکن است به مواد کمکی نیاز داشته باشد که تجویز را تسهیل می کند.
تزریق زیر جلدی در هیپودرم (زیر پوست) به طور کلی به صورت تزریق کوتاه مدت (چند ثانیه یا چند دقیقه) انجام می شود. این روش تجویز برای درمان‌های مزمن سازگار است، جایگزینی برای بیمارانی است که دسترسی به رگ آنها مقداری دشوار است، مشکلات عفونی را محدود میکند، ممکن است در محیط سرپایی انجام شود و همچنین آمپول زیرجلدی را میتوان در منزل و توسط بیمار هم تزریق کرد البته قبل از تزریق پرستار به شما در این زمینه آموزش خواهد داد.
علاوه بر این، محصول باید در ماتریکس خارج سلولی منتشر شود تا به خون برسد و جذب شود. حتی اگر محل تزریق بسیار نزدیک به رگ های خونی باشد، همه داروها به طور موثر و سیستماتیک تحویل نمی شوند.یعنی فراهمی زیستی مطلق در مقایسه با تزریق داخل وریدی ممکن است کمتر از ۱۰۰٪ باشد. علاوه بر این، ممکن است تاخیر در جذب رخ دهد و زمان رسیدن به حداکثر اثر (نقطه پایان فارماکودینامیک) در مقایسه با مسیر داخل وریدی طولانی‌تر باشد.
میزان و سرعت جذب ممکن است بسته به ناحیه آناتومیک تزریق زیر جلدی (شکم، بازو، ران) نیز متفاوت باشد . با توجه به عوارض جانبی خاص، تزریق زیر جلدی ممکن است منجر به واکنش‌هایی در محل تزریق از جمله اریتم و درد شود و ممکن است ایمنی زاتر باشد.
