سفته چیست آموزش نوشتن و قوانین آن

سفته در واقع طلب سندی است که به موجب آن امضاکننده تعهد می‌کند مبلغی در موعد معین یا عندالمطالبه در وجه حامل یا شخص معین یا به حواله‌کرد آن شخص کارسازی نماید.” بنابراین سفته سندی است که صادر کننده تعهد می کند مبلغی را در تاریخ مشخص به شخص خاصی پرداخت کند. از جمله کاربرد های سفته می توان به ضمانت کاری یا سفته حسن انجام کار و ضمانت وام اشاره کرد.سفته ممکن است برای ضمانت کاری، ضمانت وام و یا مسائلی از این قبیل صادر شود.

۱- در نحوه نوشتن سفته چه مواری حتما باید قید شود؟
امضا صادر کننده نام گیرنده و مبلغ سفته و تاریخ پرداخت باید حتما قید شود که جزئیات آن در متن مقاله آمده است.

۲- نحوه پر کردن سفته ضمانت کاری و وام چگونه است؟
بر روی سفته حتما قید شود که بابت ضمانت کاری یا وام است و ذکر تاریخ موضوعیت ندارد که در متن آورده شده است.

۳- عدم ذکر نام گیرنده در نحوه نوشتن سفته چه تاثیری دارد؟
عدم ذکر نام گیرنده موجب می شود تا سفته در وجه حامل باشد که در متن مقاله توضیح داده شده است.

طریقه تکمیل سفته:

۱در صورتی که امضا یا مهر ( اثر انگشت ) صادر کننده درج نشود، سفته اعتبار خود را به عنوان یک سند تجاری و حتی سند عادی از دست می دهد.

۲مبلغ سفته باید حتما هم به حروف و هم به عدد نوشته شود. پیشنهاد می شود مبلغ سفته از مبلغ اسمی آن بیشتر نباشد.

۳در صورتی که نام گیرنده ذکر نشود، سفته در وجه حامل محسوب می شود و هر شخصی که سند را در دست داشته باشد می تواند مبلغ آن را مطالبه کند.

۴طریقه تکمیل سفته برای ضمانت کاری یا ضمانت وام هم از این قرار است که بهتر است بر روی سفته یا پشت آن درج شود که برای ضمانت کاری یا ضمانت وام پرداخت شده است و نوشتن تاریخ در آن موضوعیت ندارد. در صورتی که ضامن پشت سفته ضمانت کاری را امضا می کند، حتما قید کند که آن امضا برای ضمانت است در غیر این صورت به عنوان ظهر نویسی تلقی می شود.

لازم به ذکر است که بر اساس قانون تجارت ، درج محل پرداخت سفته از نکات الزامی نوشتن و تنظیم سفته نمی باشد.

لازم است پیش از این که طریقه تکمیل سفته را بدانید، ویژگی ها و موارد استفاده سفته را بدانید. پیشنهاد می شود برای اطلاع از این موارد مقاله زیر را مطالعه کنید.

نحوه نوشتن تاریخ در پر کردن سفته

طبق ماده ۳۰۸ قانون تجارت، تاریخ سفته یکی از گزینه هایی است که حتما باید در طریقه تکمیل سفته قید شود:”فته‌ طلب علاوه بر امضاء یا مهر باید دارای تاریخ و متضمن مراتب ذیل باشد:۱ – مبلغی که باید تادیه شود با تمام حروف.۲ – گیرنده وجه.۳ – تاریخ پرداخت.” از این رو صادر کننده باید در درج دو تاریخ زیر بر روی سفته دقت کند:

۱تاریخ صدور سفته: در صورتی که صادر کننده تاریخی که سفته را صادر کرده است بر روی سفته درج نکند ، سفته ارزش تجاری خود را از دست می دهد و تبدیل به یک سند عادی می شود . تاریخ صدور شامل روز، ماه، سال است که باید با حروف نوشته شود.

۲تاریخ پرداخت سفته: تاریخ پرداخت سفته باید بر روی آن قید شود. در سفته ضمانت کاری و ضمانت وام به جای تاریخ پرداخت بهتر است ذکر شود “سفته بابت حسن انجام کار” و اصلا تاریخ قید نشود.

در صورتی که سفته دارای تاریخ باشد و صادر کننده مبلغ سند را در تاریخ معین پرداخت نکند، گیرنده می تواند ظرف ده روز اعتراض خود را تحت عنوان اعتراض عدم تادیه یا واخواست اعلام کند و پس از آن ظرف مدت ۵ سال با ارائه دادخواست مطالبه سفته، به دادگاه وجه سفته را طلب کند. اگر بر روی تاریخ سفته، عبارت “عند المطالبه” یا “به محض رویت نوشته” شده باشد، گیرنده سفته می تواند تا مدت یک سال برای مطالبه مبلغ سفته اقدام کند و در صورتی که مبلغ سند را دریافت نکرد، می تواند به طریقی که گفته شد، وجه سفته را مطالبه کند.

نحوه نوشتن نام گیرنده در پر کردن سفته
ذکر نام گیرنده در طریقه تکمیل سفته طبق ماده ۳۰۸ قانون تجارت ضروری است و نوشتن نام گیرنده باعث می شود که طلبکار مشخص باشد . در صورتی که نام گیرنده نوشته نشده باشد سفته در وجه حامل محسوب می شود، یعنی سند در دست هر کسی باشد، می تواند وجه آن را مطالبه کند.

در صورتی که گیرنده بخواهد سفته را به دیگری انتقال بدهد می تواند بدون رعایت تشریفات، با استفاده از پشت نویسی یا ظهر نویسی، سفته را منتقل کند. در سفته ضمانت کاری و ضمانت وام در صورتی که به عنوان ضامن شخصی پشت آن را امضا کند حتما باید قید کند که بابت ضمانت است در غیر این صورت با ظهر نویسی یا پشت نویسی سفته خلط می شود.

نحوه درج امضا در نوشتن سفته
درج امضا یکی دیگر از شرایط لازم برای تنظیم سفته به عنوان یک سند تجاری است. امضا کردن یا مهر زدن سفته توسط صادر کننده به این معنی است که او بدهکار بودن خود را تایید می کند. در صورتی که سفته بدون امضا باشد، نه تنها سند تجاری نیست بلکه سند عادی هم محسوب نخواهد شد.

در صورتی که صادر کننده سند به جای امضا، مهر یا اثر انگشت بزند، موجب بی اعتباری سفته نخواهد بود.

مبلغ سفته
هر سفته مبلغ مشخصی دارد که بر روی برگه سفته چاپ شده است که در واقع این مبلغ سقف اعتبار سفته را نشان می دهد که به آن مبلغ اسمی سفته می گویند. مثلا وقتی روی سفته نوشته شده است:”سفته تا مبلغ ده میلیون ریال” یعنی اعتبار سفته ده میلیون ریال(یک میلیون تومان) است. صادر کنندگان سفته باید دقت داشته باشند که وجود این مبلغ بر روی سفته به این معنی نیست که آن ها مبلغ مورد نظر خود را بر روی برگه سفته درج نباید درج کنند و حتما باید مبلغ سفته را هم به حروف و هم عدد یادداشت کنند در غیر این صورت، این سند اعتبار نخواهد داشت.وظیفه توضیع سفته با بانک ملی است و مبلغی که برای خرید سفته میپردازیم درواقع مالیات آن است که مجلس شورای اسلامی آن را مشخص می کند و هرچه مبلغ سفته بیشتر باشد، قیمت خرید آن هم بیشتر می شود و به ازای هر ده میلیون ریال در مبلغ اسمی، پنج هزار ریال باید پرداخت شود.

نکته قابل توجه دیگر در این زمینه این است که مبلغی که بر روی سفته می نویسند نباید از مبلغ اسمی سفته بیشتر باشد به این معنی که در سفته ای که مبلغ اسمی آن معادل ده میلیون ریال است، نمی توان مبلغ ده میلیون و بیست ریال نوشت. با این حال در صورتی که مبلغ نوشته شده بیش از مبلغ اسمی بیشتر باشد، اعتبار سفته از بین نمی رود و مبلغ نوشته شده قابل مطالبه است.

برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد نحوه نوشتن سفته به کانال تلگرام چک و سفته مراجعه کنید . کارشناسان مرکز مشاوره حقوقی دینا نیز آماده اند تا با ارائه خدماتی در زمینه مشاوره حقوقی تلفنی دینا به سوالات شما عزیزان پیرامون نحوه نوشتن سفته پاسخ دهند .