آیا سوزن سوزن شدن پاها یا دست ما خطرناک است و از چیست
همه ی ما احساس سوزن سوزن شدن کف پا یا دستها را داشته ایم. اگر این اتفاق به ندرت رخ بدهد جای نگرانی نیست اما اگر همیشه تکرار شود از چه بیماری هایی می باشد ؟
سندرم گیلن عمده ترین دلیل سوزن سوزن شدن کف پا و دستها است. در بیماری سندرم گیلن باره یک آنتی بادی به صورت نابجا در بدن ساخته می‌شود.در این بیماری آنتی بادی‌ها که سیستم ایمنی بدن هستند به صورت نابجا به غلاف میلین اعصاب محیطی حمله می‌کنند و در برخی موارد به آکسون نیز آسیب می‌رسانند.این بیماری منجر به یک ضعف شل بالارونده می‌شود که ابتدا از ضعف و سوزن سوزن شدن پاها شروع شده و به سمت بالا میرود و پیشرفت می‌کند. هرچه این ضعف‌ها بالاتر میرود و شدید‌تر می‌شود احتمال خطر برای بیمار افزایش پیدا می‌کند.ر نوع شدید این بیماری اعصاب ماهیچه‌های تنفسی درگیر می‌شود و بیمار دچار خفگی و ایست تنفسی می‌شود در برخی موارد هم ضعف‌ها به شدت زیاد می‌شوند و باعث فلج شدن بیمار می‌شوند و موجب عدم هماهنگی میان دست و پا می‌شود.لازم است که این بیماری به سرعت تشخیص داده شود از دو یا سه هفته قبل از شروع بیماری علائمی در بدن شروع می‌شود که شامل شیوع عفونتی در ریه یا سیستم گوارشی است.در این شرایط بدن برای از بین بردن این عفونت‌ها آنتی بادی تولید می‌کند و این آنتی بادی به صورت نابجا به غلاف میلین سیستم عصبی محیطی آسیب می‌رساند و این اتفاق موجب می‌شود تا فرد به سندرم گیلن باره مبتلا شود.این بیماری انواع مختلفی دارد و در نوع خفیف این بیماری فقط به قشای میلین اسیب وارد می‌شود، اما در نوع شدید آن که آکستونال هستند عصب‌های حسی و عصب‌های حرکتی درگیر می‌شوند.دوره پیشرفت بیماری باید کمتر از چهار هفته باشد و اگر در کمتر از چهار هفته بیماری کنترل شود می‌توان آن را درمان کرد و اگرچه ممکن است عوارض بیماری و ضعف بدنی تا چند ماه بعد در بدن بماند، اما بعد از مدتی رفع می‌شود.
درمان :
برای درمان در نوع حاد این بیماری فرد مبتلا باید فورا به آی سی یو منتقل شود و از داروی آی وی آی جی یا روش تعویض پلاسمای خون استفاده کرد؛ در روش تعویض پلاسمای خون، فورا آنتی بادی مزاحم از خون خارج می‌شود تا از تخریب از سیستم عصبی محیطی جلوگیری به عمل آید.اوایل قرن بیستم که دستگاه‌های حمایت کننده تنفسی نبود سندرم گیلن باره مرگ‌ومیر بالایی داشت، اما در حال حاضر بسیاری از بیمارانی که در فاز حاد بیماری دچار مشکلات تنفسی می‌شوند با بکارگیری از دستگاه‌های حمایت کننده تنفسی و مصرف دارو توان عصب‌هایشان باز می‌گردد و بهبودی کامل خود را به دست می‌آورند.
