با ریواستیگمین چقدر به درمان آلزایمر امید داشته باشیم
یکی از جدیدترین درمان های آلزایمر و فراموشی ریواستیگمین است.ریواستیگمین یک داروی مهارکننده آنزیم کولین استراز است که در درمان فراموشی خفیف تا متوسط در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر مورد استفاده قرار می گیرد.
همچنین این دارو در درمان فراموشی بیماران مبتلا به پارکینسون به کار می رود.
به نظر می‌رسد ریواستیگمین (۶ تا ۱۲ میلی‌گرم در روز به صورت خوراکی یا ۹.۵ میلی‌گرم در روز به صورت ترانس‌درمال) برای افراد مبتلا به بیماری آلزایمر خفیف تا متوسط مفید است. در مقایسه با دارونما، پیامدهای بهتری برای میزان کاهش عملکرد شناختی و فعالیت‌های روزمره زندگی مشاهده شد، هرچند این تاثیرات کوچک بوده و از اهمیت بالینی نامشخصی برخوردار بودند. همچنین ریواستیگمین برای پیامد ارزیابی کلی پزشک، سودمند بود. هیچ تفاوتی بین گروه ریواستیگمین و گروه دارونما از نظر تغییر رفتار یا تاثیر بر مراقبان بیماران وجود نداشت. در این دوزها، پچ ترانس‌درمال ممکن است اثرات جانبی کمتری نسبت به کپسول‌ها داشته باشد، اما اثربخشی آن‌ها قابل مقایسه بود. با توجه به خطر سوگیری ناشی از خروج از درمان، کیفیت شواهد برای همه پیامدهای بررسی شده، فقط متوسط است.خلاصه آنکه، ریواستیگمین می‌تواند برای افراد مبتلا به بیماری آلزایمر منفعت داشته باشد. این امکان وجود دارد که استفاده از یک پچ، در مقایسه با استفاده از کپسول‌های خوراکی، با عوارض جانبی کمتری همراه باشد.
