خبرهای خوشحال کننده از درمان قطعی و واکسن ام اس

تا سال گذشته هیچ حرفی از واکسن ام اس نبود و این بیماری به صورت ناگهانی در فرد ظهور می کرد . اما خبرهای خوشی در راه است. دانشمندان موفق شدند بفهمند این بیماری از یک ویروس ایجاد می شود و آن پشتاین-بار نام دارد.

ای یافته در درمان مبتلایان به بیماری ام اس نیز بسیار مفید است و می تواند در آینده جان این بیماران را نجات دهد.شبکه تلویزیونی «ب. اف. ام. ت؛ و» فرانسه روز شنبه در صفحه توئیتر خود اعلام کرد براساس نتایج مطالعات جدید، ویروس «اپشتاین-بار» عامل احتمالی ابتلا به اسکلروز چندگانه (ام. اس) است.

بنا بر اعلام این شبکه تلویزیونی، این مطالعه پژوهشگران دانشگاه استنفورد آمریکا که این هفته در نشریه «ساینس» منتشر شد، می‌تواند امید‌ها برای یافتن درمانی برای بیماری خودایمنی نسبتا ناشناخته «ام. اس» که حدود دو میلیون و ۸۰۰ هزار نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند، افزایش دهد.

اسکلروز چندگانه نوعی بیماری خود ایمنی در سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) است که باعث اختلال در سیستم ایمنی بدن می‌شود و به میلین، غلاف محافظ تار‌های عصبی آسیب می‌رساند.

شرکت داروسازی «مدرنا» هفته گذشته از آغاز آزمایش‌های بالینی واکسن ویروس اپشتاین-بار (Epstein-Barr) روی انسان خبر داد.

بیماری ام اس 

یماری فلج چند گانه یا ام اس (MS) یک مشکل مغزی و نخاعی است. این بیماری می تواند علائم مختلفی را برای بیمار ایجاد کند. در اکثر موارد، در ابتدا عوارض بیماری ام اس به تناوب ایجاد شده و بر طرف می شوند. با گذشت زمان، بعضی از این علائم ماندگار شده و می توانند ناتوانی فرد را به همراه داشته باشند. هر چند هیچ درمان مشخصی برای این بیماری وجود ندارد، داروها و درمان بیماری ms به روش های مختلف می توانند تعداد دفعات عود بیماری و علائم و ناتوانی های مربوط به آن را کاهش دهند.

رایج ترین علائم این بیماری به شرح زیر هستند:

مشکلات بینایی: اولین نشانه این بیماری برای حدود یک نفر از هر چهار نفر بیمار، ایجاد اختلال در وضعیت بینایی است. در این حالت درد در پشت چشم ها احساس شده و گاهی اوقات فرد بیمار بخشی از قدرت بینایی خود را از دست می دهد. این شرایط معمولاً فقط بر یک چشم تاثیر می گذارد. علائم چشم دیگر در این حالت می تواند شامل دید تار یا دید دوگانه باشد.
اسپاسم عضلات و تشنج: در این شرایط ممکن است بعضی عضلات دچار اسپاسم شوند. اسپاسم معمولاً به خاطر وارد شدن آسیب به عصب هایی که پیام های مغزی را به این عضلات می رسانند، ایجاد می شود. بعضی از عضلات ممکن است در این حالت کوتاه (منقبض) و محکم شده و به این ترتیب حرکت آنها دشوار گردد. در اصطلاح به این شرایط تشنج گفته می شود.
درد: افراد مبتلا به بیماری ام اس با دو نوع اصلی درد مواجه می شوند. درد نوروپاتیک اولین نوع دردی است که بیمار به خاطر آسیب وارد شده به فیبرهای عصبی آن را تجربه می کند. این شرایط می تواند باعث ایجاد درد به صورت تیر کشیدن یا احساس سوزش بر روی بخش های مختلف پوست شود. علاوه بر این ممکن است این آسیب دیدگی باعث حساسیت بیش از حد پوست در بعضی بخش های آن شود. نوع دیگر درد معمولاً درد اسکلتی عضلانی است که امکان مشاهده آن در عضلات آسیب دیده به خاطر اسپاسم یا تشنج وجود دارد.
خستگی: خستگی زیاد به صورتی که میزان خستگی بیشتر از آن چیزی است که پس از انجام فعالیت های ورزشی یا بدنی انتظار آن وجود دارد، یکی دیگر از علائم این بیماری می باشد. این خستگی حتی می تواند بر وضعیت تعادل و تمرکز بیمار نیز تاثیر گذارد.
مشکلات احساسی و افسردگی: در این شرایط بیمار ممکن است به سادگی و حتی بدون دلیل به خنده افتاده یا گریه کند. علاوه بر این، افراد مبتلا به این بیماری با علائم افسردگی یا تشویش در برخی مراحل بیماری مواجه می شوند.
سایر علائم این بیماری می تواند شامل موارد زیر باشد:

بی حسی یا سوزش در بخش های مختلف پوست که رایج ترین نشانه از اولین عود بیماری است.
ضعف یا فلج در بعضی عضلات که می تواند بر توانایی حرکتی فرد تاثیر منفی داشته باشد.
ایجاد مشکل در ارتباط با حفظ تعادل و هماهنگی اعضای بدن.
ایجاد مشکل در ارتباط با تمرکز و توجه کردن.
لرزش یا اسپاسم بعضی عضلات.
گیجی و حواس پرتی.
ایجاد مشکل در دفع ادرار.
ایجاد مشکل در ارتباط با صحبت کردن.

چگونگی پیشرفت بیماری
سه الگوی عمومی را می توان در افراد مبتلا به این بیماری به شرح زیر مشاهده کرد:

علائم عود کننده و بهبود یابنده: در این حالت می توان دوره هایی را مشاهده کرده که علائم بیماری عود می کنند (زمانی که علائم به یکباره تشدید می شوند) و به دنبال آن علائم بهبود می یابند (دوره های ریکاوری). بین موارد عود بیماری، معمولاً شرایط بیمار با ثبات است و وضعیت وی بدتر نمی شود. این نوع از علائم در اکثر موارد هنگام شروع ابتلا به بیماری مشاهده می شود. حدود نیمی از افراد بیمار که با این حالت از بیماری مواجه می شوند، به تدریج به مرحله دوم پیشرفت بیماری (که در ادامه توضیح داده شده) با گذشت زمان وارد می شوند.
پیشرفت اولیه بیماری: در این حالت علائم بیماری به تدریج تشدید شده و ادامه پیدا می کنند. به این ترتیب دیگر نمی توان دوره های بهبود یا ریکاوری را در وضعیت بیمار مشاهده کرد.
پیشرفت ثانویه بیماری: بعضی افراد که در ابتدا با علائم عود کننده و بهبود یابنده بیماری مواجه بوده اند، به تدریج با از بین رفتن عملکرد عصبی بدن روبرو می شوند. این شرایط می تواند همراه با تشدید علائم یا بدون آن باشد. در صورتی که بیماری در این شرایط عود داشته باشد، در اصطلاح به آن نوع «پیش رونده عود کننده» گفته می شود.