هشدارهای آمپول تریامسینولون و دوز مصرفی آن
آمپول تریامسینولون در مواردی چون نقرس ، آرتروز ، اختلالات آلرژیک ، بیماری‌های پوستی ، اختلالات روده ، بیماری های چشمی ، مشکلات تنفسی و حتی برخی از سرطان ها تجویز می شود.
این آمپول با کاهش فعالیت سیستم لنفاوی، سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کند.تریامسینولون با سرکوب مهاجرت لکوسیتهای پلی مورفونوکلئر و فیبروبلاست و برگرداندن نفوذپذیری مویرگ ها، التهاب را کنترل می‌کند یا از التهاب جلوگیری می‌کند.
عوارض جانبی فرم تزریقی تریامسینولون و هشدارهای لازم:
قرمزی یا درد در محل تزریق
ناراحتی معده
سردرد
سرگیجه
مشکل خواب
افزایش وزن
فشارخون بالا
افزایش قند خون:داروی تریامسینولون ممکن است باعث افزایش قند خون شود، که می تواند باعث دیابت شود یا آن را بدتر کند. در صورت مشاهده علائم افزایش قند خون مانند افزایش تشنگی و افزایش ادرار، به پزشک خود اطلاع دهید.
اگر از قبل دیابت دارید، قند خون خود را به طور منظم طبق دستورالعمل بررسی کنید و نتایج را با پزشک خود در میان بگذارید. ممکن است لازم باشد پزشک داروی دیابت، برنامه ورزشی یا رژیم غذایی شما را تنظیم کند.
عفونت:داروی تریامسینولون می‌تواند توانایی بدن در مبارزه با عفونت‌ها را کاهش دهد. این ممکن است باعث شود که شما به یک عفونت جدی(به ندرت کشنده) مبتلا شوید و یا هر عفونی در بدن تشدید شود. در صورت مشاهده علائم عفونت(مانند گلودرد که از بین نمی‌رود، تب، لرز، سرفه) به پزشک خود اطلاع دهید.
در صورت بروز هرگونه عارضه‌ی جانبی جدی، از جمله موارد زیر به پزشک خود اطلاع دهید:
ضعف
پف صورت
افزایش وزن غیرمعمول
نازک شدن پوست
درد استخوان
تغییرات دوره قاعدگی
تغییرات ذهنی و خلقی(مانند افسردگی، نوسانات خلقی، تحریک)
کبودی و خونریزی
مشکلات بینایی
تورم مچ پا، پا، دست
ضربان قلب سریع، آهسته، نامنظم
. اگر تزریق این دارو را در مفصل انجام داده اید، ممکن است ناراحتی موقتی مفصل ایجاد شود. در صورت داشتن تب، درد شدید همراه با تورم مفصل، ضعف در مفصل یا کاهش دامنه حرکت در مفصل، به پزشک خود اطلاع دهید.
علائم خونریزی معده یا روده(مانند درد معده، درد شکم، مدفوع سیاه، استفراغی که شبیه رنگ قهوه است) نیازمند اورژانس پزشکی هستند.
دوز مصرفی تریامسینولون به چه صورت است؟
۱۰ میلی گرم در میلی لیتر ( تزریق داخل مفصلی یا تزریق درون ضایعه)
۴۰ میلی گرم در میلی لیتر ( تزریق عضلانی یا داخل مفصلی)
درمان اختلالات روماتیسمی یا آرتروز:
۶۰ میلی گرم عضلانی هر ۶ هفته؛ ممکن است با ۲۰ تا ۱۰۰ میلی گرم عضلانی، در صورت نیاز اضافه شود.
تزریق داخل مفصلی، تزریق درون بافت نرم: در مفاصل بزرگ ۱۵تا ۴۰ میلی گرم تزریق می‌شود و در مفاصل کوچک و التهاب غلاف تاندون ۲.۵ تا ۱۰ میلی گرم
درمان درماتوز(درماتوز یک اصطلاح عمومی است که برای توصیف هرگونه نقص یا ضایعه پوستی در پوست استفاده می شود):
تزریق داخل ضایعه:
۱ میلی‌گرم در هر محل تزریق ۱ بار یا بیشتر در هفته. بیش از ۳۰ میلی‌گرم در روز نباشد.
دوز اولیه بسته به بیماری خاص و ضایعه تحت درمان، تزریق داخل ضایعه متفاوت است. ممکن است در فواصل هفتگی یا با تکرار کمتر شود. در صورت فاصله ۱ سانتی‌متر از محل های مختلف ممکن است تزریق شود.
شرایط سیستمیک التهابی و آلرژیک:
۶۰ میلی گرم تزریق عضلانی؛ باید دوز در محدوده ۴۰-۸۰ میلی‌گرم تنظیم شود.
برای بیماران مبتلا به تب یونجه یا آسم گرده که به تجویز گرده و سایر روشهای درمانی معمولی پاسخ نمی دهند، ممکن است یک تزریق از ۴۰ تا ۱۰۰ میلی‌گرم در هر فصل انجام شود.
مالتیپل اسکلروز(یا همان بیماری MS یک بیماری بالقوه ناتوان کننده مغز و نخاع است):
۱۶۰ میلی‌گرم عضلانی یک بار در روز به مدت ۱ هفته و به دنبال آن ۶۴ میلی گرم هر روز در مدت زمان ۱ ماه.
